کد مطلب:50378
شنبه 1 فروردين 1394
آمار بازدید:7
در آيه اي از قرآن گفته با توبه تمامي گناهان بخشيده مي شود و در جايي گفته هر كس ذره اي خوب و بد انجام داد مجازاتش را مي بيند جمع اين دو آيه با توجه به آثار شهادت فرد گنهكار چگونه توجيه مي كنيد؟
خداوند در آيات سوره زلزال مي فرمايد اعمالي را كه انسان انجام مي دهد در قيامت مي بيند. اما اين درصورتي است كه اعمال خوب يا بد بماند تا هنگامه قيامت، اما اگر با توبه و انجام حسنات و شركت در جهاد اعمال بد انسان محو شود و يا به جهت غيبت و ظلم اعمال خوب انسان محو شود چيزي باقي نمي ماند كه در هنگامه قيامت آن را ببيند. (ر.ك: تفسير الميزان ج 20 سوره زلزال) و در علم اخلاق گفته شده است كه اعمال انسان گاهي به صورت (حال) و ناپايدار است. و گاهي به صورت (ملكه) و پايدار است و گاهي به حد (فصل مقوم) و شاخص انسان مي رسد. آن چه در قيامت مورد بازخواست قرار مي گيرد آن ويژگيهاي آدمي و اعمال پايدار اوست. اما آن چه به طور گذري و مقطعي انجام شده و اصراري بر آن نداشته بلكه از انجام آن پشيمان شده است آثار آن در صحيفه اعمال و صفحه دل او پاك مي شود. و به لطف خداوند ناديده گرفته مي شود و در قيامت مورد بازخواست و حسابرسي قرار نخواهد گرفت. از اين رو گفته شده است توبه عمل خيري است كه تائب جزاي آن را خواهد ديد و يك شاخه از جزاي آن، محو خطاها و جرايم است. شهادت انسان در راه خدا نيز چنين است؛ يعني، علاوه بر اين كه جزا و پاداش بزرگي به شهيد عطا خواهد شد، خداي سبحان گناهان او را مورد مغفرت خويش قرار خواهد داد. بنابراين هم گناه عمل است و هم توبه عمل است. گاه نيز يك عمل به اندازه اي تأثير دارد كه در مجموع همه خطاها را جبران مي كند (مانند شهادت در راه خدا).
مطالب این بخش جمع آوری شده از مراکز و مؤسسات مختلف پاسخگویی می باشد و بعضا ممکن است با دیدگاه و نظرات این مؤسسه (تحقیقاتی حضرت ولی عصر (عج)) یکسان نباشد.
و طبیعتا مسئولیت پاسخ هایی ارائه شده با مراکز پاسخ دهنده می باشد.